Biz

David Nichollsun romanları xoşagələndir, lakin həmin romanları tipik qadın romanı da adlandırmaq olmaz: müəllif əsərlərində heç də göz yaşını və emosiyanı hədəfə almır. Onun əsərlərində gözqamaşdıran gözəllər və varlı, cazibədar kişilər yoxdur. Onun qəhrəmanları real, həyatın bütün üzünü görmüş ən adi insanlardır. Onun əsərlərini təkcə qadınlar deyil, həm də kişilər oxuyur. Onun kitabları sevgidən danışır, amma qadınların mütaliə etdiyi sevgi əsərlərindən deyil. Biz əsəri evliliklə korlaşan sevgidən, amma yenə də ər-arvadın o sevgini yenidən canlandırmaq, diriltmək istəyindən bəhs edir. D.Nicholls bu əsəri ilk növbədə ailə münasibətlərinə həsr edib – insanın onun üçün əziz, doğma olanlar: arvadı, oğlu, bütün ailəsi uğrunda apardığı mübari­zəsindən, çabasından söz açıb. Qəhrəmanın keçmiş hisslərini qaytarmağa can atması, doğmaları ilə münasibətini yoluna qoyması, onları anlaması əsərin əsas süjet xəttini təşkil edir. 20 il sonra, oğlu kollecə getməzdən öncə Konni Duqlasa ayrılmalı olduqlarını, bundan sonra həyatda onsuz – tək addımlayacağını bildirir. Amma ayrılmazdan öncə ailəlikcə Avropaya Böyük gəzintiyə getmə­lərinin lazım olduğunu söyləyir. Gəzintidən sonra isə ayrılacaqlar… Duqlas da son dəfə birlikdə gəzintiyə çıxmağa, bəlkə də, işləri çözə bilmək üçün imkan əldə etmək, yenidən bir-birinə aşiq olmaq və ailəsini dağılmaqdan qorumaq ümidiylə bu qərara hə deyir.